W wigilię Dziadów, Święta Zmarłych zapraszam do refleksyjnego fragmentu z tomu "Drzewa kochać potrafią" o przemijaniu i czasie...
Szkoda czasu
„Zdolność postrzegania czasu przez ludzi jest funkcją ich świadomości”. (Paul Davies, fizyk)
Czas upływa szybciej wprost proporcjonalnie do pogłębiającego się wieku. Przyspiesza, a już gna jak galopujący mustang, który zgubił jeźdźca, gdy zdamy sobie sprawę z tego, ile jeszcze niepoznanych, nieodkrytych rzeczy nam umyka. Nadrabiając te luki, tak wtapiamy się w nurt eksploracji, że dnie mijają w mgnieniu oka.
Ostatnio jak mantrę powtarzam sobie „Szkoda czasu na zastanawianie się czy warto.” Tak, warto, warto, warto odkrywać, poznawać siebie i dzielić się tym co nam w duszy gra, co w sercu nutkami radości i smutku rozbrzmiewa. Warto przeżywać wszystko co życie nam stawia na drodze: wyzwania mniejsze lub większe, momenty piękne i te mniej nas zadowalające, gdyż wszystkie sytuacje, nawet lub może przede wszystkim te negatywne, poszerzają naszą wiedzę, odczuwanie, prowadząc do rozwoju naszego własnego spektrum świadomości. Nawet gdybyśmy mieli żałować czegoś, to lepiej to przeżyć niż zastanawiać się nad tym „co by było gdyby”. I jeśli nawet, po kolejnej chybionej próbie, ogarnie nas smutek, to zawsze refleksja poprowadzi nas choćby do stworzenia opowiadania lub wiersza…
Tak więc nie traćmy czasu na to co nieistotne poświęcając więcej uwagi na dzielenie się sobą z innymi w sposób, w jaki potrafimy najlepiej. Nie w taki, jaki jest od nas oczekiwany, tylko w taki, do jakiego jesteśmy zdolni i predysponowani. Uśmiechajmy się do ludzi. Nadziejo, ty matko wszelkich cnót, ty zwodnicza kulo u nóg. Trwaj i daj nam siłę kochać nadal.
(C) Katarzyna Georgiou
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz